Friday, January 07, 2005

Broekzakzaken

Planet MultiMedia 7 januari 2005

Telefoon in de broekzak, toetsenbord niet op slot, onverhoeds worden er knoppen ingedrukt en de telefoon gaat een eigen leven leiden....

De eigenaar ziet het uitsluitend achteraf, aan de telefoonrekening, als dat met die tarieven van tegenwoordig al opvalt, maar aan de ontvangstkant is de ervaring wat directer. SMSjes met een paar betekenisloze letters erin, of mysterieuze telefoontjes van bekende nummers (meestal zijn het voorgeprogrammeerde nummers die zo worden gebeld) waarbij je wat gemoffelde geluiden of gespreksflarden te horen krijgt.

Laatst kreeg ik weer zo'n broekzaktelefoontje. Het vervelendst vind ik dat soort dingen altijd in de winter, als de kleding wat zwaarder is gevoerd en je absoluut niet kunt verstaan wat er wordt gezegd. Het is al erg genoeg dat zo iemand er ongewild voor zorgt dat je voor joker 'hallo' in je telefoon zit te roepen. Het minste wat er tegenover kan staan is wat stiekem amusement. Genante ontboezemingen, roddels en achterklap hebben zo al menigmaal hun weg gevonden naar oren waarvoor ze absoluut niet bestemd waren. Wat te doen in situaties waarbij de telefoon van een kennis bij het uittrekken van de broek begint te bellen. Nieuwsgierigheid vrij baan geven, of het ding besmuikt uitzetten?

Ik voorspel dat dit allemaal nog veel erger gaat worden. Telefoons krijgen steeds meer functies, die (gelukkig) steeds makkelijker toegankelijk zijn. Gevolg is dat die functies ook steeds makkelijker per ongeluk worden geactiveerd. Neem nu zo'n smartphone: niet alleen agenda, to-do-lijstjes en adressenbestanden, maar ook een camera, vaak zelfs met beperkte videorecorder -capaciteit.

Zie je't al voor je? Er is maar een beetje fantasie nodig om te bedenken wat er allemaal kan gebeuren als een videorecordertoets wordt ingedrukt en de camera net in een gevoelige positie in staat is om de nodige onthullingen te doen.

Vergezocht? Misschien. Maar tegenwoordig verschijnen er steeds meer Windows PocketPC-telefoons op de markt a la de O2 XDA. Dat zijn handcomputertjes met volledige PC-functionaliteit, een Windows-systeem en een touch-screen. Dat is een combinatie waar Engelsen een geweldige uitdrukking voor hebben: 'recipe for disaster,' ofwel rampenrecept.

Windows, dat is dat bedrijfssysteem dat op de markt wordt gebracht door Microsoft, een firma die als bedrijfsfilosofie heeft dat je eerst zoveel mogelijk functies inbouwt en dan pas aan beveiliging begint te denken. Aanvankelijk werkt het systeem niet, maar bij versie drie begint de zaak al aardig te functioneren (Windows PocketPC is net aan zijn derde versie toe). Hooguit bij versie vijf komt veiligheid om de hoek kijken.

Een touchscreen is een scherm dat bij de geringste aanraking al allerlei commando's begint uit te voeren. Mix dat met Windows en voeg er een zendtoets aan toe. Ziehier het rampenrecept. Moet ik het uittekenen?

Nokia heeft dat goed gezien en doet nog altijd niet met de touchscreen-rage mee. Wel hebben ze de Communicator op de markt, die pas geavanceerde functies begint uit te voeren als je'm openklapt. Dat brengt weer andere nadelen met zich mee, die blijken uit de bijnaam van het ding: de Baksteen.

De geschiedenis leert dat we op bakstenen niet zitten te wachten, maar wel graag worden verleid door gebruikervriendelijkheid. Dat we daarbij al te gemakkelijk de veiligheid uit het oog verliezen, blijkt uit de alomtegenwoordigheid van Windows.

Ergens in 2006 gaat mijn telefoon over. Ik neem op, en krijg op mijn scherm te zien wat er aan de andere kant gebeurt. Uit het luidsprekertje schalt de muziek die de broekzakbeller net had opstaan. De telefoon heeft gezichtsherkenning dus onderaan mijn scherm rollen de contactgegevens langs van de personen die erop te zien zijn. Wat wil een mens nog meer?

Vroeger lag de humor op straat. Daar is ‘ie al een tijdje niet meer te vinden. Maar binnenkort maak ‘ie een enorme comeback in mobiele telefoons.