En leidt ons niet in verzoeking
Planet MultiMedia 20 augustus 2004
'Don't be evil' predikten de Google-oprichters vanaf den beginne, om te eindigen met een wetsovertreding met Playboy en een entree op de Nasdaq tussen kleerkasten.
Google had it all: opgericht door pure, goedwillende techneuten, beter gezegd: uitvinders die zich door niets en niemand van hun doel lieten afhouden: een zoekmachine bouwen die beter zou zijn dan alles dat er op dat moment was.
Brin en Page bouwden een imago op van de heroïek van de jarenlange, gestage opbouw van een technologie. Ze kwamen niet eens op het idee van een bedrijf. Dat kwam er tenslotte wel, vanuit de spreekwoordelijk garage in Silicon Valley, de entourage waar ook de wieg van een Hewlett-Packard, Apple en Sun Microsystems ooit stond; al ging het hier om de slaapkamer van Larry Page.
Google wist de internethype ongeschonden aan zich voorbij te laten trekken en kwam er in 2000, 2001 uit te voorschijn als de ideale schoonzoon van internet: niet verziekt door hebzucht, maar altijd met de technologie het hoogste in het vaandel; het beste algoritme, dus de beste zoekmachine.
Google had it all: een site die door ongeveer iedereen wordt bezocht die iets wil weten, waar iedereen zijn prangende vragen en twijfels aan toevertrouwt; daarmee weet je, want de antwoorden had je al, alles van de wereld. Je ziet het allemaal passeren, je zit er bovenop. Als ergens ooit technologie almachtig maakte, dan was het die van Google wel.
Macht corrumpeert, dat maakte ons wat argwanend. Maar de verfrissende uitzondering daarop was Google. Tot zo ongeveer een half jaar geleden. Niet langer volstond het nobele doel van de ontsluiting en vermeerdering van 's werelds kennis voorop. Nee, er kwamen managers. En managers gaan rapporteren. En de autoriteiten wilden weten wat ze rapporteerden. Nou ja, dachten de investeerders, als dat goed gaat, maak het bedrijf dan ook maar publiek bezit.
En toen kwam Google in het vaarwater van het geld: een klein bezit gaf een klein fortuin, een groot bezit zou goed zijn voor een groot fortuin. Het was fascinerend om te zien hoe Wall Street zich op dit bedrijfje stortte. En daarmee kwamen ook de voetangels en klemmen van het toezicht dat de hebzucht in banen moet leiden.
Aandelenpakketjes Google waren links en rechts weggezet bij vrienden en kennissen, als relatiegeschenken. Maar zonder dat de Googleboys het wisten hadden ze gewone beleggers zwaar gediscrimineerd. De goede bedoeling daarvan boeit op zo'n moment even niemand op Wall Street.
Om diezelfde beleggers tegen alwetende insiders te beschermen, is er een publieke stilteperiode. 'Trekken we ons ook een niets van aan. Leuk toch, zo'n ploeg van Playboy op het hoofdkantoor.' Wat jammer nu voor Scarlett Keegan, Playboys' miss September. Jarenlang alleen maar wortel, radijs en komkommer geknabbeld en een paar pijnlijk operaties doorstaan om hier en daar wat kleine ongerechtigheden in het gareel te krijgen. Vriendjes mochten niet, want dat zou vervelende kwesties kunnen geven als je eenmaal bij Playboy aan de beurt was. Zelfs geen tijd voor aandelen Google, het arme wicht wist niet eens waar het over ging.
Komt datzelfde Google wel even je Centerfold-aandacht, het begin van je loopbaan als Bond-girl, of hoger, bederven. Interview Googleboys op internet openbaar gemaakt, niemand heeft meer een smoes om de Playboy te kopen. En sinds dat interview van Sergey Brin en kompaan, denkt men bij 'G-string' aan een zoekterm in Google of zoiets.
Het enige waar onze Scarlett nog op mag hopen is een reisje in de zakenjet van Sergey en Larry. Want die komt er vast. Wie daar nog aan twijfelt, moet nog maar even terugkijken naar de beelden van de founding fathers van Google die omringd door lijfwachten gisteren zelf een klap op de gong van de Nasdaq kwamen geven.
Op dat moment wist ik dat de morele neergang compleet was; dat trieste tableautje compleet met kleerkasten met zonnebril, oordoppen en een bult onder hun zwetende oksels week in geen enkel opzicht af van de beelden van het standaard bezoek van de eerste de beste fraude-ceo van een grote Amerikaanse onderneming die even de beurskoers van zijn conglomeraat een kontje komt geven.
Het is niet de macht die corrumpeert, maar de kleinzieligheid en de morele bekrompenheid van de vlerken van Wall Street. Met een beursgang van een paar miljard zijn zulke enorme belangen gemoeid dat uiteindelijk niemand ongedeerd wegkomt. Aller ogen zijn gericht op kwatta. En kwatta is de beurskoers.
Met die beurskoers is het wel goed gekomen. En nu maar hopen dat Google's morele koers ook weer de weg omhoog vindt...
Links:
Google Corporate History
Google-Watch
'Don't be evil' predikten de Google-oprichters vanaf den beginne, om te eindigen met een wetsovertreding met Playboy en een entree op de Nasdaq tussen kleerkasten.
Google had it all: opgericht door pure, goedwillende techneuten, beter gezegd: uitvinders die zich door niets en niemand van hun doel lieten afhouden: een zoekmachine bouwen die beter zou zijn dan alles dat er op dat moment was.
Brin en Page bouwden een imago op van de heroïek van de jarenlange, gestage opbouw van een technologie. Ze kwamen niet eens op het idee van een bedrijf. Dat kwam er tenslotte wel, vanuit de spreekwoordelijk garage in Silicon Valley, de entourage waar ook de wieg van een Hewlett-Packard, Apple en Sun Microsystems ooit stond; al ging het hier om de slaapkamer van Larry Page.
Google wist de internethype ongeschonden aan zich voorbij te laten trekken en kwam er in 2000, 2001 uit te voorschijn als de ideale schoonzoon van internet: niet verziekt door hebzucht, maar altijd met de technologie het hoogste in het vaandel; het beste algoritme, dus de beste zoekmachine.
Google had it all: een site die door ongeveer iedereen wordt bezocht die iets wil weten, waar iedereen zijn prangende vragen en twijfels aan toevertrouwt; daarmee weet je, want de antwoorden had je al, alles van de wereld. Je ziet het allemaal passeren, je zit er bovenop. Als ergens ooit technologie almachtig maakte, dan was het die van Google wel.
Macht corrumpeert, dat maakte ons wat argwanend. Maar de verfrissende uitzondering daarop was Google. Tot zo ongeveer een half jaar geleden. Niet langer volstond het nobele doel van de ontsluiting en vermeerdering van 's werelds kennis voorop. Nee, er kwamen managers. En managers gaan rapporteren. En de autoriteiten wilden weten wat ze rapporteerden. Nou ja, dachten de investeerders, als dat goed gaat, maak het bedrijf dan ook maar publiek bezit.
En toen kwam Google in het vaarwater van het geld: een klein bezit gaf een klein fortuin, een groot bezit zou goed zijn voor een groot fortuin. Het was fascinerend om te zien hoe Wall Street zich op dit bedrijfje stortte. En daarmee kwamen ook de voetangels en klemmen van het toezicht dat de hebzucht in banen moet leiden.
Aandelenpakketjes Google waren links en rechts weggezet bij vrienden en kennissen, als relatiegeschenken. Maar zonder dat de Googleboys het wisten hadden ze gewone beleggers zwaar gediscrimineerd. De goede bedoeling daarvan boeit op zo'n moment even niemand op Wall Street.
Om diezelfde beleggers tegen alwetende insiders te beschermen, is er een publieke stilteperiode. 'Trekken we ons ook een niets van aan. Leuk toch, zo'n ploeg van Playboy op het hoofdkantoor.' Wat jammer nu voor Scarlett Keegan, Playboys' miss September. Jarenlang alleen maar wortel, radijs en komkommer geknabbeld en een paar pijnlijk operaties doorstaan om hier en daar wat kleine ongerechtigheden in het gareel te krijgen. Vriendjes mochten niet, want dat zou vervelende kwesties kunnen geven als je eenmaal bij Playboy aan de beurt was. Zelfs geen tijd voor aandelen Google, het arme wicht wist niet eens waar het over ging.
Komt datzelfde Google wel even je Centerfold-aandacht, het begin van je loopbaan als Bond-girl, of hoger, bederven. Interview Googleboys op internet openbaar gemaakt, niemand heeft meer een smoes om de Playboy te kopen. En sinds dat interview van Sergey Brin en kompaan, denkt men bij 'G-string' aan een zoekterm in Google of zoiets.
Het enige waar onze Scarlett nog op mag hopen is een reisje in de zakenjet van Sergey en Larry. Want die komt er vast. Wie daar nog aan twijfelt, moet nog maar even terugkijken naar de beelden van de founding fathers van Google die omringd door lijfwachten gisteren zelf een klap op de gong van de Nasdaq kwamen geven.
Op dat moment wist ik dat de morele neergang compleet was; dat trieste tableautje compleet met kleerkasten met zonnebril, oordoppen en een bult onder hun zwetende oksels week in geen enkel opzicht af van de beelden van het standaard bezoek van de eerste de beste fraude-ceo van een grote Amerikaanse onderneming die even de beurskoers van zijn conglomeraat een kontje komt geven.
Het is niet de macht die corrumpeert, maar de kleinzieligheid en de morele bekrompenheid van de vlerken van Wall Street. Met een beursgang van een paar miljard zijn zulke enorme belangen gemoeid dat uiteindelijk niemand ongedeerd wegkomt. Aller ogen zijn gericht op kwatta. En kwatta is de beurskoers.
Met die beurskoers is het wel goed gekomen. En nu maar hopen dat Google's morele koers ook weer de weg omhoog vindt...
Links:
Google Corporate History
Google-Watch
posted by Jos. at Friday, August 20, 2004
<< Home