Patsers, porno en privacy
Planet MultiMedia 28 mei 2004
Laatst dacht ik, kom, ik probeer weer eens een discotheekje. Jaren geleden waren die dingen niet te vermijden, daarna kwam er een periode waarin je er nog niet dood gezien wilde worden. De laatste tijd begint het weer een beetje 'in' te raken, ook dankzij de Baja Beach Club.
Al jaren timmeren die lui aan de weg, en het patroon is altijd hetzelfde. Eerst haal je de patsers binnen. Da's niet echt moeilijk - gedempte verlichting, hoge prijzen en een stelletje schaars geklede blondines doet wonderen. In hun kielzog komt dan de rest van het discopubliek. Die vergapen zich aan de patsers en aan de schaars geklede vrouwen, en kunnen dan thuis vertellen dat ze iets spannends hebben meegemaakt.
En nu is er dan de patserchip. Weer zo'n briljante ingeving. Stel je voor: we slingeren een bericht de wereld in dat we in het vervolg de portemonnee gaan vervangen door een implantaat. Iedereen zo'n chip onder de huid met een tegoed erop, vooraf betalen. Als je binnenkomt, word je geregistreerd. Bestel je iets aan de bar, dan wordt het gelijk afgeschreven. Brr. Ik durf er gif op in te nemen dat er binnen de kortste keren geen hond meer over de dansvloer komt.
Nee, dan de Baja. Die pakken zoiets heel anders aan. Ten eerste breng je het als een speciale dienst voor VIPs. VIPs is Baja's voor patsers. Omhooggevallen proleten en halve criminelen met te veel geld, en een dringende behoefte dat stuk te slaan in een discotheek, het liefst onder toeziend oog van een zwerm zwijmelende gangsterliefjes. Zeg maar een soort van Mabels, maar dan jonger.
En zo kondigden de Baja-guys laatst aan dat alleen, let wel alléén voor VIPs, beroemdheden en patsers binnenkort een onderhuidse chip beschikbaar komt. Kost bijna niks, de 125 piek die je ervoor betaalt, komen voor het grootste deel terug in de vorm van een opgeslagen begintegoed. Maar ze zijn mondjesmaat beschikbaar, om te beginnen op z'n hoogst een stuk of twintig. Briljante greep: exclusiviteit. Nog even volhouden en het klootjesvolk staat zich te verdringen om ook zo'n ding te mogen hebben.
Die chip heeft de grootte van een flinke rijstkorrel en komt onder de huid van de bovenarm. Da's de tweede briljante ingeving: kun je met je biceps flexen terwijl je betaalt. Veel van die discopatsers zijn in hun vrije tijd bodybuilders. Zo'n bovenarm ziet er dan uit als een zak met walnoten en op één daarvan zit dan een extra ribbeltje en dat is de chip. Let op mijn woorden, binnenkort komt er een speciale versie voor vrouwelijke Baja-gasten. Drie keer raden waar die straks geïmplanteerd gaan worden.
Inmiddels heeft een handjevol van Baja's stamgasten zo'n ding. Implanteren schijnt een fluitje van een cent te zijn. Het duurt een paar minuten en met wat plaatselijke verdoving voel je er niets van. Rechtstreeks vergelijkbaar met een tatoeage, denk ik dan. Straks krijg je die er gratis bij. Kun je ook nog van een afstand zien of iemand radiografisch gelabeld is.
Over privacy maken die Baja-gasten zich niet druk, want ze zijn ze er allang aan gewend dat ze in de gaten worden gehouden. Beetje kortzichtig is het wel. Uit publicaties van de radiochip-industrie bleek laatst dat bijna niemand nog de moeite neemt een einddatum in de software van zo'n ding te bouwen. Als het tegoed namelijk op is, gaat zo'n chip gewoon op passief en dan gebruikt ‘ie nauwelijks nog stroom. Wel blijft hij waarneembaar, dus je loopt nog jarenlang het risico dat je bewegingen worden geregistreerd door voorbijkomende transponders.
Spammer-truc
Volgens mij is hier sprake van een nieuw verschijnsel: anti-privacy. Privacy is voor losers. Een beetje VIP is te volgen, alleen losers blijven achter in de schaduw. Spammers maken er ook al gebruik van. Die gebruiken tegenwoordig tienduizenden hotmail-accounts tegelijk om hun rotzooi te verzenden. Eigenlijk kan dat niet, want om zo'n account te openen, moet je eerst voorbij een zogeheten Captcha-drempel. Dat zijn die gerasterde vierkantjes erin met een woord in vervormde letters. Dat woord moet je vervolgens intypen voordat je het account kunt openen. Omdat alleen mensen die vervormde letters kunnen lezen, voorkom je dat een spammer software-matig een hele hoop van die accounts tegelijk opent.
Wat doen die spammers nou? Die zetten pornosites op, zeg maar een soort Baja's op het web. Zodra iemand aanklopt, mag ‘ie binnen nadat hij het woord in het Captcha-vierkantje heeft ingetypt. Per slot van rekening moet je het een beetje exclusief houden, nietwaar? Wat de ongelukkige pornoganger niet weet, is dat dat vierkantje net gekopieerd is vanaf een hotmail- accountopeningspagina. Hij lost dus gewoon even het Captcha-probleempje van de spambaas op. En niet alleen hij: met hem, tienduizend anderen. Probleem opgelost - de spammer kan zijn verwoestende werk voortzetten met tienduizenden nieuwe emailaccounts.
En zo verwoesten we langzaam maar zeker allemaal onze eigen privacy...
Laatst dacht ik, kom, ik probeer weer eens een discotheekje. Jaren geleden waren die dingen niet te vermijden, daarna kwam er een periode waarin je er nog niet dood gezien wilde worden. De laatste tijd begint het weer een beetje 'in' te raken, ook dankzij de Baja Beach Club.
Al jaren timmeren die lui aan de weg, en het patroon is altijd hetzelfde. Eerst haal je de patsers binnen. Da's niet echt moeilijk - gedempte verlichting, hoge prijzen en een stelletje schaars geklede blondines doet wonderen. In hun kielzog komt dan de rest van het discopubliek. Die vergapen zich aan de patsers en aan de schaars geklede vrouwen, en kunnen dan thuis vertellen dat ze iets spannends hebben meegemaakt.
En nu is er dan de patserchip. Weer zo'n briljante ingeving. Stel je voor: we slingeren een bericht de wereld in dat we in het vervolg de portemonnee gaan vervangen door een implantaat. Iedereen zo'n chip onder de huid met een tegoed erop, vooraf betalen. Als je binnenkomt, word je geregistreerd. Bestel je iets aan de bar, dan wordt het gelijk afgeschreven. Brr. Ik durf er gif op in te nemen dat er binnen de kortste keren geen hond meer over de dansvloer komt.
Nee, dan de Baja. Die pakken zoiets heel anders aan. Ten eerste breng je het als een speciale dienst voor VIPs. VIPs is Baja's voor patsers. Omhooggevallen proleten en halve criminelen met te veel geld, en een dringende behoefte dat stuk te slaan in een discotheek, het liefst onder toeziend oog van een zwerm zwijmelende gangsterliefjes. Zeg maar een soort van Mabels, maar dan jonger.
En zo kondigden de Baja-guys laatst aan dat alleen, let wel alléén voor VIPs, beroemdheden en patsers binnenkort een onderhuidse chip beschikbaar komt. Kost bijna niks, de 125 piek die je ervoor betaalt, komen voor het grootste deel terug in de vorm van een opgeslagen begintegoed. Maar ze zijn mondjesmaat beschikbaar, om te beginnen op z'n hoogst een stuk of twintig. Briljante greep: exclusiviteit. Nog even volhouden en het klootjesvolk staat zich te verdringen om ook zo'n ding te mogen hebben.
Die chip heeft de grootte van een flinke rijstkorrel en komt onder de huid van de bovenarm. Da's de tweede briljante ingeving: kun je met je biceps flexen terwijl je betaalt. Veel van die discopatsers zijn in hun vrije tijd bodybuilders. Zo'n bovenarm ziet er dan uit als een zak met walnoten en op één daarvan zit dan een extra ribbeltje en dat is de chip. Let op mijn woorden, binnenkort komt er een speciale versie voor vrouwelijke Baja-gasten. Drie keer raden waar die straks geïmplanteerd gaan worden.
Inmiddels heeft een handjevol van Baja's stamgasten zo'n ding. Implanteren schijnt een fluitje van een cent te zijn. Het duurt een paar minuten en met wat plaatselijke verdoving voel je er niets van. Rechtstreeks vergelijkbaar met een tatoeage, denk ik dan. Straks krijg je die er gratis bij. Kun je ook nog van een afstand zien of iemand radiografisch gelabeld is.
Over privacy maken die Baja-gasten zich niet druk, want ze zijn ze er allang aan gewend dat ze in de gaten worden gehouden. Beetje kortzichtig is het wel. Uit publicaties van de radiochip-industrie bleek laatst dat bijna niemand nog de moeite neemt een einddatum in de software van zo'n ding te bouwen. Als het tegoed namelijk op is, gaat zo'n chip gewoon op passief en dan gebruikt ‘ie nauwelijks nog stroom. Wel blijft hij waarneembaar, dus je loopt nog jarenlang het risico dat je bewegingen worden geregistreerd door voorbijkomende transponders.
Spammer-truc
Volgens mij is hier sprake van een nieuw verschijnsel: anti-privacy. Privacy is voor losers. Een beetje VIP is te volgen, alleen losers blijven achter in de schaduw. Spammers maken er ook al gebruik van. Die gebruiken tegenwoordig tienduizenden hotmail-accounts tegelijk om hun rotzooi te verzenden. Eigenlijk kan dat niet, want om zo'n account te openen, moet je eerst voorbij een zogeheten Captcha-drempel. Dat zijn die gerasterde vierkantjes erin met een woord in vervormde letters. Dat woord moet je vervolgens intypen voordat je het account kunt openen. Omdat alleen mensen die vervormde letters kunnen lezen, voorkom je dat een spammer software-matig een hele hoop van die accounts tegelijk opent.
Wat doen die spammers nou? Die zetten pornosites op, zeg maar een soort Baja's op het web. Zodra iemand aanklopt, mag ‘ie binnen nadat hij het woord in het Captcha-vierkantje heeft ingetypt. Per slot van rekening moet je het een beetje exclusief houden, nietwaar? Wat de ongelukkige pornoganger niet weet, is dat dat vierkantje net gekopieerd is vanaf een hotmail- accountopeningspagina. Hij lost dus gewoon even het Captcha-probleempje van de spambaas op. En niet alleen hij: met hem, tienduizend anderen. Probleem opgelost - de spammer kan zijn verwoestende werk voortzetten met tienduizenden nieuwe emailaccounts.
En zo verwoesten we langzaam maar zeker allemaal onze eigen privacy...
posted by Jos. at Friday, May 28, 2004
<< Home