MobiFines
Planet MultiMedia 5 maart 2004
Eerst was er Pieper. Die schreef ooit het MobiMiles-rapport, een gratuite mengeling van gemeenplaatsen en techneutentaal rond het thema 'betalen voor mobiliteit'.
En nu is er dan het CDA. Was het puntenrijbewijs net afgeschoten omdat er een compleet nieuwe bureaucratie omheen moest worden gebouwd, komt het CDA met een smart card-variant waarop de boetes automatisch worden bijgeschreven. Minister Peijs is al om. Ik zie de bijnaam van het nieuwe kaartje al voor me: het Peijsbewijs.
Het CDA lijdt aan een ziekte die volgens mij moet die onmiddellijk de kop moet worden in gedrukt, en wel voordat hij epidemische vormen dreigt aan te nemen. En omdat ik de ontdekker ben, heb ik het recht om een naam te bedenken. Ik noem het 'MobiFines Syndrome', MFS.
De symptomen zijn heel zichtbaar. De lijders roepen bij herhaling dat een oud probleem nu eindelijk moet worden opgelost of dat ze gewoon hun zin willen krijgen, omdat het met moderne techniek heel eenvoudig is. Ze roepen dat op een zodanige manier dat je op je klompen aanvoelt dat ze geen idee hebben waarover ze praten. Om hun verhaal kracht bij te zetten, halen ze er een willekeurige bos technologieën bij. Chips, smart cards, RFIDs, WiFi en Bluetooth, er is een onafzienbare hoeveelheid materiaal om uit te putten. Probleem opgelost.
Andere symptomen liegen er niet minder om. Niet alleen komt alle mogelijke technologie onder de zon erbij kijken, ook wordt geclaimd dat alle mogelijke problemen ermee worden opgelost. Wees alert op deze combinatie: veel techniek en veel oplossingen in een adem. Hoor je zoiets als 'in een klap bouwen we met smart card-technologie een efficiënt systeem voor de uitgifte van rijbewijzen, maken we vervalsing onmogelijk met ingebouwde RFIDs, en creëren we ook nog een middel om strafpunten op te slaan in flash memory, waarbij alles gebruikervriendelijk wordt gemaakt omdat je alleen maar even langs de Bluetooth-terminal hoeft te lopen,' en er is geen twijfel meer mogelijk: wij hebben te doen met een MFS-lijder in een vergevorderd stadium.
Waar ik me druk om maak?
Om de gevolgen. Die zijn namelijk catastrofaal. De lijders zijn voornamelijk politici, en politici hebben macht. En met de MFS-symptomen, die overigens veel gelijkenis vertonen met Gil de la Tourette (plotselinge oncontroleerbare uithalen tijdens conversaties), zetten ze vaak grote groepen nerds en techneuten aan het werk. En vaak met desastreuze gevolgen.
Voorbeelden te over. Ik hoef alleen maar de recente gebeurtenissen in Duitsland rond het tolsysteem voor vrachtwagens even te noemen. Het syndroom is zelfs zo krachtig dat een totale vastloper met miljarden aan schade en tienduizenden banen op de tocht niet voldoende is voor genezing: deze week werd besloten de zaak weer met frisse tegenzin nieuw leven in te blazen.
Ook in Nederland blijven we er niet van verschoond. MobiMiles, het fraudevrije paspoort, de tolpoorten van Tineke die nog steeds als een fier monument van incompetentie boven de A12 uittorenen, MFS is onder ons. En dan nu het Peijsbewijs. In de nabije toekomst hangt ons ook nog Donners nationale identiteitskaart boven het hoofd. U bent alvast gewaarschuwd.
Is het te behandelen? MFS is heel nieuw en er is nog weinig over bekend. We weten niet hoe het wordt overgedragen, laat staan hoe besmettelijk het is. Waarschijnlijk is het overgewaaid uit Washington en is het een variant van het Pentagon-virus. Een sterke aanwijzing vormt het hoge Star Wars-gehalte van veel MFS-plannen.
Aan de symptomen kun je wel wat doen. Haal zowel technische als commerciële deskundigen er in een vroeger stadium bij, met name voordat de politieke loopgraven betrokken zijn. En zodra er meer dan twee problemen tegelijk worden opgelost met hetzelfde miljardenproject, moeten alle alarmbellen gaan rinkelen. Het zou waar kunnen zijn, maar de kans is net zo klein als het ontdekken van een miljardenfraude door een accountant.
Toch is het soms veiliger om techneuten gewoon bij MFS-lijders vandaan te houden. Dit stuit niet gauw op verzet, omdat politici van huis uit vaak technologie-avers zijn. 'En Pieper dan?' hoor ik U zeggen?
Pieper is een uitzondering, geen politicus maar een techneut die drager is van het MobiFines-syndroom. Politici, en met name ook de MFS-lijders onder hen, voelen zoiets haarfijn aan. Daarom ging het MobiMiles-rapport in de kast en jureert Pieper nu thuiswinkels.
Soms, heel soms, lossen problemen zichzelf op.
Eerst was er Pieper. Die schreef ooit het MobiMiles-rapport, een gratuite mengeling van gemeenplaatsen en techneutentaal rond het thema 'betalen voor mobiliteit'.
En nu is er dan het CDA. Was het puntenrijbewijs net afgeschoten omdat er een compleet nieuwe bureaucratie omheen moest worden gebouwd, komt het CDA met een smart card-variant waarop de boetes automatisch worden bijgeschreven. Minister Peijs is al om. Ik zie de bijnaam van het nieuwe kaartje al voor me: het Peijsbewijs.
Het CDA lijdt aan een ziekte die volgens mij moet die onmiddellijk de kop moet worden in gedrukt, en wel voordat hij epidemische vormen dreigt aan te nemen. En omdat ik de ontdekker ben, heb ik het recht om een naam te bedenken. Ik noem het 'MobiFines Syndrome', MFS.
De symptomen zijn heel zichtbaar. De lijders roepen bij herhaling dat een oud probleem nu eindelijk moet worden opgelost of dat ze gewoon hun zin willen krijgen, omdat het met moderne techniek heel eenvoudig is. Ze roepen dat op een zodanige manier dat je op je klompen aanvoelt dat ze geen idee hebben waarover ze praten. Om hun verhaal kracht bij te zetten, halen ze er een willekeurige bos technologieën bij. Chips, smart cards, RFIDs, WiFi en Bluetooth, er is een onafzienbare hoeveelheid materiaal om uit te putten. Probleem opgelost.
Andere symptomen liegen er niet minder om. Niet alleen komt alle mogelijke technologie onder de zon erbij kijken, ook wordt geclaimd dat alle mogelijke problemen ermee worden opgelost. Wees alert op deze combinatie: veel techniek en veel oplossingen in een adem. Hoor je zoiets als 'in een klap bouwen we met smart card-technologie een efficiënt systeem voor de uitgifte van rijbewijzen, maken we vervalsing onmogelijk met ingebouwde RFIDs, en creëren we ook nog een middel om strafpunten op te slaan in flash memory, waarbij alles gebruikervriendelijk wordt gemaakt omdat je alleen maar even langs de Bluetooth-terminal hoeft te lopen,' en er is geen twijfel meer mogelijk: wij hebben te doen met een MFS-lijder in een vergevorderd stadium.
Waar ik me druk om maak?
Om de gevolgen. Die zijn namelijk catastrofaal. De lijders zijn voornamelijk politici, en politici hebben macht. En met de MFS-symptomen, die overigens veel gelijkenis vertonen met Gil de la Tourette (plotselinge oncontroleerbare uithalen tijdens conversaties), zetten ze vaak grote groepen nerds en techneuten aan het werk. En vaak met desastreuze gevolgen.
Voorbeelden te over. Ik hoef alleen maar de recente gebeurtenissen in Duitsland rond het tolsysteem voor vrachtwagens even te noemen. Het syndroom is zelfs zo krachtig dat een totale vastloper met miljarden aan schade en tienduizenden banen op de tocht niet voldoende is voor genezing: deze week werd besloten de zaak weer met frisse tegenzin nieuw leven in te blazen.
Ook in Nederland blijven we er niet van verschoond. MobiMiles, het fraudevrije paspoort, de tolpoorten van Tineke die nog steeds als een fier monument van incompetentie boven de A12 uittorenen, MFS is onder ons. En dan nu het Peijsbewijs. In de nabije toekomst hangt ons ook nog Donners nationale identiteitskaart boven het hoofd. U bent alvast gewaarschuwd.
Is het te behandelen? MFS is heel nieuw en er is nog weinig over bekend. We weten niet hoe het wordt overgedragen, laat staan hoe besmettelijk het is. Waarschijnlijk is het overgewaaid uit Washington en is het een variant van het Pentagon-virus. Een sterke aanwijzing vormt het hoge Star Wars-gehalte van veel MFS-plannen.
Aan de symptomen kun je wel wat doen. Haal zowel technische als commerciële deskundigen er in een vroeger stadium bij, met name voordat de politieke loopgraven betrokken zijn. En zodra er meer dan twee problemen tegelijk worden opgelost met hetzelfde miljardenproject, moeten alle alarmbellen gaan rinkelen. Het zou waar kunnen zijn, maar de kans is net zo klein als het ontdekken van een miljardenfraude door een accountant.
Toch is het soms veiliger om techneuten gewoon bij MFS-lijders vandaan te houden. Dit stuit niet gauw op verzet, omdat politici van huis uit vaak technologie-avers zijn. 'En Pieper dan?' hoor ik U zeggen?
Pieper is een uitzondering, geen politicus maar een techneut die drager is van het MobiFines-syndroom. Politici, en met name ook de MFS-lijders onder hen, voelen zoiets haarfijn aan. Daarom ging het MobiMiles-rapport in de kast en jureert Pieper nu thuiswinkels.
Soms, heel soms, lossen problemen zichzelf op.
posted by Jos. at Friday, March 05, 2004
<< Home