Met Uw permissie?

Planet MultiMedia, 5 mei 2001

Weet U het nog? De begindagen van Direct Mail. ‘U, mijnheer BIRKEN, bent persoonlijk uitgekozen uit 15 miljoen Nederlanders als winnaar van het 31ste Reader’s Digest Prijzenfestijn. Als U nu Uw persoonlijke lotnummers instuurt, mijnheer BIRKEN, de ‘Ja’ sticker opplakt, de kraskaart leegkrast en al het andere freubelwerk uitvoert dat onze marketingafdeling voor U heeft bedacht, dan krijgt U binnenkort een heuglijk bericht.’ En een boek thuisgestuurd met veel foto’s en weinig tekst, dat je dan blijkt te hebben gekocht. Of een collectie waardeloze munten. Of een minuscuul tosti-ijzer voor op reis.

Persoonlijk ben ik er nu al een tijdje van verschoond gebleven. De respons liep trouwens ook behoorlijk terug. Direct Mail is volwassen geworden. Er wordt zo veel mogelijk op doelgroep geselecteerd, de mailings zien er overwegend beter uit, en in de meeste gevallen slaan de aanbiedingen ook nog ergens op. Heeft trouwens wel zo’n jaar of dertig geduurd, maar ach, dat heeft een goede fles port ook nodig.

Toen kwam het internet. En daar begon het hele verhaal opnieuw. De geschiedenis herhaalt zich , alleen de geschiedenis herhaalt zich altijd net even anders dan de vorige keer. Nu heet het Spam, en het is nog grootschaliger, nog stompzinniger, en nog irritanter.

Als columnist moet je zo nu en dan bereid zijn persoonlijke offers te brengen, dus heb ik een tijd lang overal waar ik kwam mijn naam en e-mailadres ingevuld, en het vakje waarin ik toestemming geef voor het sturen van aanbiedingen aangekruist gelaten.

Is het U ook opgevallen? Vroeger, op papier, moest je zulke vakjes aankruisen, nu staan ze al voor je aangekruist en moet je het kruisje wegklikken. Vakje moeten aankruisen om toestemming te geven heet opt-in, vakje aankruisen om toestemming te onthouden heet opt-out. Opt-out is populairder, want mensen zijn lui: niet hoeven aankruisen levert altijd meer ‘respons’ op dan wel moeten aankruisen.

En hoe heet zo’n alvast aangekruist opt-in vakje dan? Dat is een PFOI, een Pre-Flagged Opt-In. Wat is ABJ toch mooi. O, U weet niet wat ABJ is? Acronym-Based Jargon.

Maar goed, een paar maanden lang alles ingevuld, opt-ins aangekruist, en opt-outs en pfois ongemoeid gelaten. Het resultaat is verbazingwekkend. In mijn e-mailbox vallen nu zo’n twintig commerciele mails per dag binnen, varierend van aanbiedingen voor geurstoffen die vrouwen aantrekken tot gratis cruises op casinoschepen. En als je denkt dat de absolute bodem is bereikt, blijkt het nog idioter te kunnen. Vorige week een e-mail gekregen met een aanbod om mijn huisdier te klonen voor later, als de technologie om je oogappel uit een paar diepgevroren cellen weer te doen herrijzen gemeengoed is geworden.

Hier is letterlijk alles mis: geld uit de zak klopperij, grootschalige ongewenste inmenging, en het ergst van alles: ik heb geen huisdier.

Is er ook goed nieuws? Ja. Hoewel de stroom absolute ongein niet echt afneemt, begint het aandeel serieuzere commercials toe te nemen. Zozeer zelfs, dat je daarin ook categorieen kunt onderscheiden. Van de vijfhonderd commerciele mails van de afgelopen weken bestond voor zover ik kon zien tweederde uit echte Spam, en was het resterende derde deel verdeeld over de categorieen BUCE (Bulk Unsolicited E-mail), UCE (inderdaad), Opt-out c.q. pfoi-lijsten, en opt-in lijsten.

Een internet-jaar is een maand in de werkelijke wereld. Zal Direct E-mail er ook dertig maanden over doen om volwassen te worden? Daarover, en over de verschillende soorten volgende week meer.