Friday, March 19, 2004

Technosexuelen

Planet MultiMedia 19 maart 2004

Soms heb je ineens een Aha-Erlebnis. Vaak ben je je niet eens ervan bewust dat je met een vraag rondliep, en ineens staart het antwoord je met neonletters aan. Waar ik mee rondliep? Vroeger had je nerds en digibeten. Een tussenvorm was er niet...

En nu? Dankzij Technosexual.org struikelde ik erover: er zijn nu talloze nieuwe mensensoorten, zoals bijvoorbeeld technoseksuelen: narcistische dandy's die niet alleen verliefd zijn op zichzelf, maar ook op hun lifestyle en de daarbij horende gadgets. De officiele definitie (die is er) vermeldt verder nog dat zij zich bewust zijn van de feminiene kant van hun karakter, en die combineren met een voorliefde voor mobieltjes, laptops en software.

Tijd voor een inventarisatie.

1 Technosexuelen
Ook wel digidandy's genoemd. Een technosexueel heeft uiteraard geen PC maar een Apple. Er zijn twee typen technosexuelen: met iPod, en zonder iPod. De laatste tref je uitsluitend aan op weg naar de winkel om er een te kopen. Een technosexueel en zijn iPod zijn onafscheidelijk; het is een functioneel en succesvol stuk electronica en dus masculien, en tegelijkertijd benadrukken de zachte, goed gedefinieerde lijnen de vrouwelijke kant van je karakter. Kan een androgyne hermafrodiet zich nog meer wensen?

2 Technocraten
Oorspronkelijk betekende dit 'zij die regeren dankzij de techniek'; nu regeren zij over de techniek. Daartoe beschikken zij over een uitgebreid assortiment. PC thuis en op het werk, mobiele telefoon, PDA - meestal een PocketPC want daar zit ook Windows op - en als het even kan ook nog een laptop. Om dit alles overzichtelijk te houden, draait er vaak ook nog een thuisnetwerk. Dat moet ook wel want de overige leden van het huishouden kunnen uiteraard ook niet zonder internet. De technocraat denkt dat zijn kinderen het Net nodig hebben als huiswerkhulp, en heeft het domweg te druk om door te hebben dat het uitsluitend dient voor Messenger en multiplayer games.

3 Chatkids
Kinderen van diverse soorten ouders: technocraten, digibeten, maakt niet uit. Echter niet van technosexuelen of nerds want die hebben geen kinderen. Chatkids komen uit school en kijken eerst of er email is, of een kameraadje op de chat. Email is altijd Hotmail, chat MSN Messenger. Linux vinden ze interessant vanwege die schattige pinguin en voor de rest zal het ze worst wezen. Velen hebben hun ouders al zover dat er een PC op de kamer staat. Met luidsprekers, vanwege de games. Voor het eten staat het volume op laag want dan word je geacht huiswerk te maken. Na het eten gaan ze op vol. Voor onderweg en voor de afwisseling is de gameboy populair. Geluksvogels hebben inmiddels een Xbox of Gamecube voor Sinterklaas of verjaardag gekregen.

4 Interactieve huisvrouwen
De moderne variant van de in Amerika alom bekende soccer mom. Heeft een (halve) baan of een aantal sociale bezigheden, en racet daar tussendoor van hot naar haar om de kinderen naar school, voetbal of andere aktiviteiten te brengen. Gebruikt internet om snel een makkelijk recept op te zoeken, en vindt het ook wel belangrijk om op de hoogte te blijven 'anders weet je helemaal niet meer wat die kids online allemaal uitvreten.' Heeft geen flauw idee hoe het allemaal werkt maar is uitstekend in staat om het te gebruiken op het moment dat het nodig is. Kortom, de digitale consument van de toekomst.

5 Coltrui-digibeten
Interessante soort, voornamelijk te vinden in stedelijke centra. De grootste bekende kolonie bevindt zich binnen de hoofdstedelijke grachtengordel. Werkt vaak bij een reclamebureau, waar het nog altijd modieus is om 'niets van computers te begrijpen' omdat je een Apple op je bureau hebt staan. Belangrijkste accessoire: een intensief gebruikte Nokia. Koketteert graag met digitale onwetendheid maar heeft voor alle zekerheid, mocht hij/zij erop worden aangevallen, een Palm op zak.

6 Notoire Nerds
Hij bestaat nog, de Notoire Nerd. Zo lang Bill Gates leeft, zal hij ook beslist niet verdwijnen. Nog steeds herkenbaar aan zijn sluike, ongekamde haar, een vale gelaatskleur en een digitaal horloge. Heeft geen vriendin en koestert stiekem een intense bewondering voor virusmakers. Omdat deze laatsten stelselmatig weigeren op posters te verschijnen, doet hij het met playmates aan de muur. Kournikova is buitengewoon populair want tevens de naam van een virus. Belangrijkste accessoire: PC of laptop. Favoriete OS is Linux. Minacht PDA's 'omdat ze niet krachtig genoeg zijn.'

7 Digibobo's
Ook zij bestaan nog, de baasjes die denken dat zij boven alle ontwikkelingen staan. Rijkelijk oververtegenwoordigd in de politiek, maar ook in besturen van ondernemingen en sportbonden. Belangrijkste accessoire: autotelefoon op de achterbank. Puurste voorbeeld vind ik altijd nog ex-premier Kok, die het anno 2000 nog amusant vond te pretenderen dat hij een muis voor een afstandsbediening aanzag. Van zijn collega Bill Clinton is bekend dat hij in zijn hele leven slechts een email heeft verstuurd. Kortgeleden bleek ook nog dat het om een demo ging: een van zijn medewerkers had hem klaargezet en Buffalo Bill hoefde alleen op 'send' te drukken. Een digibobo heeft inmiddels doorgaans wel een emailadres maar laat iedere email uitprinten door zijn persoonlijke assistente, 'zodat hij hem kan lezen.' Denkt dat 'spamfilter' een gespecialiseerd soort secretaresse is.

8 Digisauriers
Zeer vergelijkbaar met digibobo's, maar aanzienlijk laagwelstandiger: hun digibetisme komt niet voort uit eigen keuze, maar uit het feit dat ze gewoon nooit in hun leven genoeg geld hadden om het spul aan te schaffen. Snel dalende prijsniveaus voor electronische apparatuur en PC Prive-programma's bedreigen deze soort in grote delen van de wereld met uitsterven.

9 Thuistheaterslaven
Deze soort wordt zelden in het wild gesignaleerd. Beschikt over een topmodel projectie- dan wel plasma-TV met surround sound. Ik ken een exemplaar dat laatst twee tienduizenden guldens kostende buizenversterkers heeft aangeschaft 'omdat dat op kanalen 2 tot en met 5 van je zevenkanaals Dolby een warmer geluid geeft.' Is in het bezit van een onafzienbare verzameling CD's en DVD's, die stuk voor stuk via Amazon zijn aangeschaft omdat je daarvoor het huis niet uit hoeft.

10 Stadsnomaden
Deze soort is sterk in opkomst. Meestal te vinden in kenniswerkerskringen, en daarom niet aan een plek gebonden. Neemt de Windows-slogan Where do you want to go today? bijzonder letterlijk. Een laptop, uiteraard met ingebouwde WiFi, is zijn of haar onafscheidelijke metgezel en ook de mobiele telefoon, liefst 3G, is onontbeerlijk. Die laatste is meestal een exemplaar met kleurenscherm en organizer-functionaliteit. Zo niet, dan zwerft er doorgaans nog een PDA rond in de schoudertas. Thuis is er breedband en WiFi. Bij de internationale variant betekent 'thuis' steeds vaker flats in verschillende steden, uiteraard allemaal met breedband, en always on. Vraagt de baas om business class tickets want daar heb je tenminste een stopcontact in je stoel.

En nu is het nog wachten op www.citynomad.org...

Friday, March 05, 2004

MobiFines

Planet MultiMedia 5 maart 2004

Eerst was er Pieper. Die schreef ooit het MobiMiles-rapport, een gratuite mengeling van gemeenplaatsen en techneutentaal rond het thema 'betalen voor mobiliteit'.

En nu is er dan het CDA. Was het puntenrijbewijs net afgeschoten omdat er een compleet nieuwe bureaucratie omheen moest worden gebouwd, komt het CDA met een smart card-variant waarop de boetes automatisch worden bijgeschreven. Minister Peijs is al om. Ik zie de bijnaam van het nieuwe kaartje al voor me: het Peijsbewijs.

Het CDA lijdt aan een ziekte die volgens mij moet die onmiddellijk de kop moet worden in gedrukt, en wel voordat hij epidemische vormen dreigt aan te nemen. En omdat ik de ontdekker ben, heb ik het recht om een naam te bedenken. Ik noem het 'MobiFines Syndrome', MFS.

De symptomen zijn heel zichtbaar. De lijders roepen bij herhaling dat een oud probleem nu eindelijk moet worden opgelost of dat ze gewoon hun zin willen krijgen, omdat het met moderne techniek heel eenvoudig is. Ze roepen dat op een zodanige manier dat je op je klompen aanvoelt dat ze geen idee hebben waarover ze praten. Om hun verhaal kracht bij te zetten, halen ze er een willekeurige bos technologieën bij. Chips, smart cards, RFIDs, WiFi en Bluetooth, er is een onafzienbare hoeveelheid materiaal om uit te putten. Probleem opgelost.

Andere symptomen liegen er niet minder om. Niet alleen komt alle mogelijke technologie onder de zon erbij kijken, ook wordt geclaimd dat alle mogelijke problemen ermee worden opgelost. Wees alert op deze combinatie: veel techniek en veel oplossingen in een adem. Hoor je zoiets als 'in een klap bouwen we met smart card-technologie een efficiënt systeem voor de uitgifte van rijbewijzen, maken we vervalsing onmogelijk met ingebouwde RFIDs, en creëren we ook nog een middel om strafpunten op te slaan in flash memory, waarbij alles gebruikervriendelijk wordt gemaakt omdat je alleen maar even langs de Bluetooth-terminal hoeft te lopen,' en er is geen twijfel meer mogelijk: wij hebben te doen met een MFS-lijder in een vergevorderd stadium.

Waar ik me druk om maak?
Om de gevolgen. Die zijn namelijk catastrofaal. De lijders zijn voornamelijk politici, en politici hebben macht. En met de MFS-symptomen, die overigens veel gelijkenis vertonen met Gil de la Tourette (plotselinge oncontroleerbare uithalen tijdens conversaties), zetten ze vaak grote groepen nerds en techneuten aan het werk. En vaak met desastreuze gevolgen.

Voorbeelden te over. Ik hoef alleen maar de recente gebeurtenissen in Duitsland rond het tolsysteem voor vrachtwagens even te noemen. Het syndroom is zelfs zo krachtig dat een totale vastloper met miljarden aan schade en tienduizenden banen op de tocht niet voldoende is voor genezing: deze week werd besloten de zaak weer met frisse tegenzin nieuw leven in te blazen.

Ook in Nederland blijven we er niet van verschoond. MobiMiles, het fraudevrije paspoort, de tolpoorten van Tineke die nog steeds als een fier monument van incompetentie boven de A12 uittorenen, MFS is onder ons. En dan nu het Peijsbewijs. In de nabije toekomst hangt ons ook nog Donners nationale identiteitskaart boven het hoofd. U bent alvast gewaarschuwd.

Is het te behandelen? MFS is heel nieuw en er is nog weinig over bekend. We weten niet hoe het wordt overgedragen, laat staan hoe besmettelijk het is. Waarschijnlijk is het overgewaaid uit Washington en is het een variant van het Pentagon-virus. Een sterke aanwijzing vormt het hoge Star Wars-gehalte van veel MFS-plannen.

Aan de symptomen kun je wel wat doen. Haal zowel technische als commerciële deskundigen er in een vroeger stadium bij, met name voordat de politieke loopgraven betrokken zijn. En zodra er meer dan twee problemen tegelijk worden opgelost met hetzelfde miljardenproject, moeten alle alarmbellen gaan rinkelen. Het zou waar kunnen zijn, maar de kans is net zo klein als het ontdekken van een miljardenfraude door een accountant.

Toch is het soms veiliger om techneuten gewoon bij MFS-lijders vandaan te houden. Dit stuit niet gauw op verzet, omdat politici van huis uit vaak technologie-avers zijn. 'En Pieper dan?' hoor ik U zeggen?
Pieper is een uitzondering, geen politicus maar een techneut die drager is van het MobiFines-syndroom. Politici, en met name ook de MFS-lijders onder hen, voelen zoiets haarfijn aan. Daarom ging het MobiMiles-rapport in de kast en jureert Pieper nu thuiswinkels.

Soms, heel soms, lossen problemen zichzelf op.