PR-advies voor Nina

Planet MultiMedia 18 februari 2001

Nina is terug. Maurice ook. Nou ja, terug – de Amerikanen hebben er een leuke uitdrukking voor. ‘The jury’s still out.’

Overigens hebben ze ons aan de overkant van de grote plas nog wel wat meer te leren. Wat vindt U van ‘Failures allowed, especially when they make you stronger’? Ik had het graag in het Nederlands gedaan, maar in ’t Engels wordt het altijd zo heerlijk compact.

En trouwens, het is sowieso geen Nederlandse uitdrukking. Als je hier de mist in gaat, word je genadeloos neergesabeld, en vervolgens zal de hele zaak je eeuwig worden nagedragen. Ooit failliet gegaan? Dan heb je dubbele pech als je weer met een nieuw idee rondloopt want geen sterveling die je ooit nog zal steunen. Bezoedelde reputatie? Die vlek gaat er nooit meer uit, zelfs niet met nieuwe Ariel (Amerikaans product overigens).

Amerikanen zien dat anders. Kom je met een goed idee, dan heb je een luisterend oor. Ben je ooit failliet gegaan, great, adds to your experience. Fouten gemaakt in het verleden? OK, vertel ons eens wat je ervan hebt geleerd.

Terug naar Nina en Maurice. Allebei zijn ze bezig de heuvel te beklimmen waar ze zojuist vanaf zijn getuimeld. Gaat het ze lukken? Misschien – tenslotte worden we steeds meer geinfecteerd door de Amerikaanse cultuur. Misschien ook niet – Nederlanders zijn we, en Nederlanders zullen we blijven.

Maar een echte ondernemer probeert het noodlot altijd een handje te helpen. E-do’s & E-don’ts biedt de helpende hand. Het antwoord volgens Uw columnist? PR. Alleen, PR kost veel geld. Dit middel werkt dus alleen als er aan het eind van de wilde brokkenrit nog wat geld overbleef.

Vergezocht, hoor ik U zeggen? Nee hoor, the list is endless (sorry, weer Amerikaans). Nina Brink (op z’n minst driemaal), Maurice de Hond (tweemaal), Roel Pieper (tel kwijtgeraakt maar het begon ooit bij Compaq), en dan beperken we ons nog tot Nederlands en high-tech.

Daarom onderstaand tien nuttige adviezen voor Internet-tycoons die met mislukkingen in het verleden onterecht veel geld hebben verdiend.

Simpel
Kies een sympthatiek pseudoniem. Nina heeft het begrepen. LaDot – is het geen dotje? Geen toeval overigens, met WorldOnline heeft zij het megalomaanste leergeld betaald. Aan Maurice dan ook het advies om eens kritisch naar Newconomy te kijken (doen de geldverschaffers ook al, per slot van rekening). Oh ja Maurice, vermijd iets met ‘new’ erin. ‘Con’ roept trouwens ook verkeerde associaties op. En Roel Pieper? ‘Insider’, hoor ik iemand zeggen. Flauwe grap, mensen, en bovendien ligt het qua klank te dicht bij zijn huidige werkverschaffer. Hindsight, misschien?

Neem een auto met een Nederlands nummerbord. Journaille is tuig. Slechtgemanierd en nog slechter gekleed, dus die laat je niet graag binnen. Je vindt ze dan ook vaak buiten, op de parkeerplaats. Zo konden we met rode oortjes in verschillende media lezen dat op de parkeerplaats van Freehosting dure auto’s met Belgische nummerplaten stonden. Of ze van de bekendste Brasschaatvluchteling aller tijden waren, weet ik niet. Maar het punt, sorry, de dot is gemaakt. Ja Nina, ik weet dat ze door de BPM hier veel duurder zijn! Niet zeuren, een keertje St Moritz-met-de-zakenjet overslaan en het is er weer ruim uit!

Eerst geld verdienen, dan publiciteit zoeken. Misschien een open deur, maar nu de bel is gebarsten, wordt het toch eens tijd om te laten zien dat je met Internet ook daadwerkelijk geld kunt verdienen. En Newconomy dan? Nee Maurice, dat is boekhouden! Hou eens op met dat gesteggel met die commissarissen over fictieve, nog fictievere of minder fictieve waardebepalingen en concentreer je eens op wat je deelnemingen doen. Doen, zoals in ‘verkopen waar je winst op maakt’ of zo. Echt, je zult zien dat het werkt.

Iets ingewikkelder
Red Ilse en Startpagina uit de klauwen van VNU. De Haarlemse ex-uitgever begint zich inmiddels te gedragen als iets wat Newconomy nu zo graag zou willen zijn. De drukkerijen en regionale dagbladen zijn op het juiste moment verkocht, nu is het de beurt aan de publiekstijdschriften. Rob van den Bergs strategisch inzicht kennende, zal later blijken dat dit een historisch hoogtepunt was in de waardering van publieksmedia. Foutjes worden er ook gemaakt, getuige de commerciele TV-belangen waarin VNU korte tijd verkeerde maar waar ze tenauwernood zonder kleerscheuren weer zijn uitgestapt. Kennelijk is men bang deze fout met Internet-mediabedrijven ook te maken. Nauwelijks zijn ze met grof geld weggekocht uit de handen van hardwerkende idealisten of ze staan weer in de etalage. Pefecte tijd voor een gebaar. Koop ze, geef een flink deel terug aan het personeel en let eens op wat voor effect dat heeft op hun winstgevendheid en jullie naamsbekendheid.

Blijf uit de buurt van het rijke rif-raf. Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer nu ‘ns niet iedereen die het breed laat hangen, in je armen te sluiten. Er zitten vaak heel enge types bij. Zo’n Van de Vegt, Maurice, daar gaan toch alle alarmbellen bij rinkelen? En da’s niet van de laatste tijd, dus vertel me niet dat je er niet op verdacht was. Was je echt zo wanhopig in je eenzame strijd tegen de commissarissen, had je werkelijk niemand anders om op terug te vallen? Toegegeven, saaie investeerders zoals Nesbic en Gilde stellen eisen aan boekhouding en winstgevendheid, maar geloof me, ze verdienen de voorkeur boven would-be-avonturiers-met-onderbuikgevoel. Probeer er een beetje vandaan te blijven. Plekken om te vermijden: Harry Mens’ Business Class, St Moritz, het huis van Tom Kok.

Misschien wat vergezocht
Koop Belgie. Toegegeven, kost misschien wat, maar dan heb je ook wat. Nina en Maurice samen vormen een aardig begin (Nina heeft trouwens al een stukje), Roel kan nog eens een rondje jachthaven maken (doet-ie in dit verband wel eens vaker, heb ik begrepen) en de rest breng je naar de beurs. De Brusselse, uiteraard, want daar kan veel. Buiten de beurs om ook, overigens. Kijk maar naar Lernout & Hauspie. Nu we het daar toch over hebben – Jo en Pol willen vast ook meedoen. Roel kent ze persoonlijk en ze zitten met een reusachtig PR-probleem. Kunnen ze al die claims meteen afbetalen met aandelen Belgium.com, daar zijn die Amerikanen dol op. Eigenaar van een stukje Europa, met een echte Koning, dat praat nog eens leuk mee tijdens de barbecue!

Geef eens een boel geld weg aan een goede zaak. Ik weet dat ik het gevaar loop in jullie oren nu echt ongeloofwaardig te worden, maar zo gek is het nog niet. Je kunt er behoeftige mensen ontzettend mee helpen - ik weet het, hadden ze zelf maar tijdig een dot-com moeten opstarten, maar laten we eerlijk zijn, niet iedereen heeft daar onmiddellijk aan gedacht. En bovenal kan het wonderen doen voor je reputatie. Echt ondenkbaar is het niet, een paar internet-yanks met meer geld dan ze op konden, zijn jullie al voorgegaan. Ted Turner heeft laatst nog een miljard aan de Verenigde Naties gegeven (had er net een paar overgemaakt gekregen van AOL), Bill en Melissa slaan wild om zich heen, en iets dichter bij huis geeft Joop van den Ende het goede voorbeeld. Hoog tijd voor een vaderlandse Internet-maecenas!

Als niets anders meer helpt
Neem plaats in een debielenpanel. Er zijn er talloze op de buis, jeweetwel, type Waku-Waku. Zet een stel BKN-ers (‘BeKende Nederlanders’, zo duiden ze elkaar echt aan op de Gooise matras) bij elkaar in de meest stompzinnige setting die denkbaar is. Voorwaarde is dat je dan al je andere zakelijke belangen eraan geeft want niemand neemt je meer commercieel serieus. Maar het is fan-tas-tisch voor je naamsbekendheid. Peter Olsthoorn en Fransisco van Jole zijn jullie voorgegaan en echt waar, die zijn er ook niet minder van geworden.

Denkt U bij gebleken succes ook nog even aan Uw gids?

Jos Birken’s E-do’s en E-dont’s

Planet MultiMedia 4 februari 2001

Vaak hoor je uitspraken van mensen in de trant van ‘Ik ben eigenlijk te vroeg geboren,’ of ‘Ik wilde dat ik toen en toen had geleefd.’ Persoonlijk denk ik er anders over: ik had deze tijd voor geen goud willen missen. Noem mij eens een periode waarin je zulke radicale veranderingen in communicatie meemaakt als nu, met de opkomst van het Internet.

Maar alles heeft zijn voor- en zijn nadelen. Niets is zo mooi als de glans van inventiviteit en de schittering van succes, die bijvoorbeeld afstralen van bedrijven als Yahoo! en Cisco. En niets wekt zo veel ergernis als de zielige aanblik van stumpers die ook zo nodig moesten meedoen en de plank er volledig naast slaan. Voorbeelden? ‘Hun namen waren klein, hun verliezen bennen groot’ (vrij naar Piet Heijn): Boo.com, Pets.com.

En wij Nederlanders? Wij zitten er zoals altijd weer tussenin. Geen wereldwijde winnaars, en geen stumpers die de plank volledig missloegen. Goed, we hebben Nina Brink, maar ik zei: volledig mis. Maurice de Hond dan? Ach Maurice is een beetje een verhaal apart. Het idee achter Newconomy is op zich niet slecht, maar natuurlijk wel gepikt. Daarover heeft De Hond ook nooit enige twijfel laten bestaan: ICG en CMGI waren zijn grote voorbeelden.

Is het dan helemaak niet de schuld van De Hond, zoals de commissarissen nu schijnen te willen? Nou, om te beginnen waren ze er zelf bij toen de beursgang erdoor werd gedrukt. Maar kun je de commissarissen verwijten dat ze niet in de gaten hadden dat op het moment van Newconomy’s beursgang zowel ICG als GMGI al 80% van hun beurswaarde hadden ingeleverd? Tachtig procent – we praten hier niet over een dipje. De Hond kun je het in ieder geval wel nageven: het was nog steeds in de periode dat hij tegen iedereen riep dat het zijn grote voorbeelden waren, die hij nauwlettend volgde. Oeps, foutje.

Gelukkig bleef onze Maurice alert. ‘Als de wereld vergaat, blijf ik in Holland’, dacht hij. ‘Daar vergaat-ie tenminste vijftig jaar later’. Dus ging hij stug door, hield zijn belangen vast en kocht nieuwe. Sindsdien ging er nog een 80% van de Newconomy-voorbeelden down the drain: ICG en CMGI zijn nu 96% van hun beurswaarde kwijt. Goed werk, Maurice! Nu we het er toch over hebben, heeft iemand De Hond nog gehoord over ICG of GMGI de laatste tijd?

De grote dot-com-crash is ons voor het grootste deel bespaard gebleven. Toch nog een voordeeltje gehad van het feit dat we er zo laat bij waren. Maar de ontwikkelingen gaan door, en aan de kant blijven staan, is ook de dood in de pot.

Daarom deze rubriek. De do’s: voorbeelden van hoe het wellicht beter kan, al maakt u dat natuurlijk uiteindelijk zelf wel uit. Natuurlijk heeft niemand de wijsheid in pacht (dat is nu juist het leuke) maar iedere goede stap is er één, die weer kan worden opgeteld bij de gemeenschappelijke leercurve. En dan de don’ts, die we stiekem ook niet zouden willen missen - want zeg eens eerlijk, wat lucht er nu beter op dan eens flink van leer trekken tegen een aperte misstand of een totale screwup?

E-Do’s
Skybernet. Amsterdam heeft het, maar in Rotterdam gebeurt het. Skybernet biedt een schitterende oplossing voor de zogenaamde ‘last mile’, de aansluiting van eindgebruikers op het Internet – en de rest, natuurlijk, want telefonie is tegenwoordig een integraal onderdeel. Eigenlijk zou ‘het Net’ een betere uitdrukking zijn, maar jammer genoeg krijg je dan de juristen van KPN op je dak.

Skybernet biedt breedband-Internettoegang middels een straalverbinding. Veilig, hoge capaciteit, en relatief goedkoop. Enige nadeel is dat je ervoor in een grote stad moet zitten, want de maximale afstand tot het basisstation is een paar kilometer. Gelukkig zitten daar de meeste eindgebruikers. Sympathiek is verder de low-key aanpak, op kleine schaal beginnen (inderdaad, in Rotterdam), eerst bewijzen en dan pas de grote verhalen.

E-don’ts
Roel Pieper, en het vermijden van de schijn van belangenverstrengeling. Eerst was er het verhaal van de helaas vroegtijdig gestorven uitvinder, die het door Pieper gefinancierde geheim meenam in zijn graf. En toen was er Gamegate, de onfortuinelijke dot-com die zijn product wel, maar zijn zaakjes niet voor elkaar had. De loansharks zagen hun kans en gingen ermee vandoor.

In beide gevallen zit er een verhaal achter het verhaal, en in beide gevallen hetzelfde: eerst was Piepers werkgever in het spel, later trad Pieper zelf op de voorgrond. Bij de vroeg gestorven uitvinder was het idee eerst afgewezen door Philips, waar Pieper toen kroonprins was. Bij Gamegate ontstonden de problemen doordat Insight zich terugtrok, waar Pieper senior partner is. Toeval? Het vaderlandse journaille is er nog niet helemaal uit, maar bij ondergetekende dringt zich een nieuwe uitdrukking op: ‘Bent U ook al door een pieper gejast?’

Lernout & Hauspie. Niet te filmen, hoewel ik hoop dat het er nog eens van komt. Had John Grisham hier een boek van gemaakt, dan was hij onmiddellijk van de bestsellerlijsten afgevoerd wegens een overmaat aan fantasie. De Belgische bijdrage aan de Nieuwe Economie steeg door toen de rest al met teruglopende omzetverwachtingen kampte.

Hoe? Zeventien (17!) Singaporese mantelbedrijven, een U-bochtconstructie via de te goeder naam en faam bekend staande Antwerpse verzekeringsmaatschappij Mercator, een stroman die in dienst bleek van de Duitse veiligheidsdienst, een Koreaanse CEO die tijdens een vergadering door ingehuurde gorilla’s het vertrek word uitgesleurd en vervolgens honderd miljoen dollar laat verdwijnen.

Zoiets verzin je niet. Het zou erg flauw zijn om nu Belgenmoppen te gaan debiteren, maar de druk is groot. Waarom, o waarom moesten de stereotypen van onze Zuiderburen zo krachtig worden bevestigd? De Nieuwe Economie veroorzaakt grote veranderingen, maar sommige dingen veranderen kennelijk nooit.

Wordt vervolgd.